Barbara Pierzgalska, urodzona w Siedlcach. Dyplom w PWSSP w Łodzi - Wydział Tkaniny. Zajmuję się tkaniną unikatową, malarstwem, projektowaniem tkanin przemysłowych. Stypendystka Ministra Kultury i Sztuki. Brała udział w wielu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą (m. in. Francja, Holandia, Chorwacja, Serbia, Niemcy, Węgry, Grecja, Finlandia). Zorganizowała kilkadziesiąt wystaw indywidualnych. Należy do ZPAP i Stowarzyszenia Pastelistów Polskich. Jej prace znajdują się w muzeach Polskich oraz w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą.


Radość tworzenia

Kolejnym przystankiem w artystycznej podróży Barbary Pierzgalskiej jest Galeria BWA w Gorzowie Wielkopolskim. Łódzka artystka, z zaangażowaniem poszukująca nowych form wyrazu zarówno w tkactwie, jak i w malarstwie, pokazuje kilkadziesiąt prac ze swojego imponującego dorobku, wykonanych technikami druku na tkaninie, kolażu, gobelinu, haftu, aplikacji oraz w technice własnej. Ekspozycja ta, towarzysząca 15. Międzynarodowemu Triennale Tkaniny Łódź 2016, dwa lata temu prezentowana była w Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi. Obecnie możemy oglądać ją w nowej odsłonie, zaaranżowanej przez autorkę prac, dla której istotny był też kontekst miejsca. Jak brzmią jej malarskie i tkackie propozycje w gorzowskiej Galerii?

Już sam tytuł wystawy - Przenikanie - wprowadza widzów w klimat nostalgii za subtelnością i zmiennością świata przyrody oraz zadumy nad ludzkim losem, jego przemijaniem i swoistym zawieszeniem pomiędzy doczesnością a Absolutem, ziemią a niebem. Wrażenie efemeryczności podkreślają struktury zwiewnych i delikatnych lnów oraz jedwabi, drgających pod wpływem podmuchów powietrza, zmieniających odcień pod wpływem światła; wysmakowanych kolorystycznie miniatur, tkackich i malarskich oraz wielowątkowych instalacji, w każdej przestrzeni ujawniających inne konteksty. Pomimo różnorodnych struktur, technik i formatów we wszystkich tych pracach istotną rolę odgrywa światło, kolor i ruch, spajające poszczególne obiekty w jedną całość, emanującą siłą i wewnętrznym spokojem, ale i subtelnym niedopowiedzeniem. Barbara Pierzgalska potrafi bowiem doskonale dozować napięcie raz uchylając rąbka tajemnicy, raz chowając znaczenia swoich prac za osobistą symboliką, sugerowaną tytułami i mniej lub bardziej czytelnymi aluzjami, odwołującymi się do wyobraźni i przeżyć widza. Doskonałym tego przykładem jest eksperymentowanie z motywem tęczy, pojawiającym się zarówno w miniaturach, jak i w monumentalnych instalacjach (...)